ஓட்டைப்பெட்டிக்குள் என் நேற்றைய உலகம்!

மழைச்சேறின் கலவை தெறிக்கும் குழம்பிய சகதியில் சடுதியில் திருஷ்டியாகிப்பின் காற்றில் ததும்பிப்பிறந்து ஈர்ப்பின் விசையில் கீழாக ஓசையற்றுப் பயணத்துவங்கி மாசற்ற மாசுகளின் மீட்சியின் விளிம்பில் மரிக்கத்துவங்கும் துகள்களின் தெரிப்பில் ஜீவன் அடக்கும் பொங்கிய குமிழிகளின் ஆயுளின் நீளமாய் வாழ்வைக்கரைக்கும் ஒரு துளி சகதியின் பழுப்பு வர்ணமாய்... அடச்சே... இந்த கோணங்கி புஸ்தகத்த இனி தொடக்கூடாது! சரிங்க.. நேராவே சொல்லிடுறேன்! பழுப்பேறிப்போன ஒரு அட்டைப்பொட்டி வீட்டை சுத்தம் பண்ணும்போது கிடைச்சதுங்க! திறந்து பார்த்தால் ஒரு வீரத்தமிழனின் வாழ்வியல் காவியத்தினை படைக்க உறுதுணையளிக்கும் சான்றுகள் (மறுபடியும் பார்றா...! )

என்னோட கஜானா பொட்டிதாங்க அது! படிக்கற வயசுல ஏதேதோ சேர்த்துவச்சிருக்கேன்! ஒவ்வொன்னையும் எடுத்துப்பார்த்தா ஆனந்தக்கண்ணீரும், திகைப்பும், அதிர்ச்சியும், புன்முறுவலும் மாறிமாறி வருது! (ம்ம்ம்.. சிவாஜிக்கு அப்பறம் நவரசத்தையும் காட்ட நம்பள விட்டா வேறே யாரு இருக்கா? )

மொதமொதல்ல வாங்குன ஃபியூமா ஷூவோட சிம்பலும் சைசும் போட்ட சின்ன அட்டை!

ஒரு பெரிய சண்டைக்கு அப்பறம் ரொம்பநாளா பேசிக்காத என் அண்ணன் ஒரு நாளு வீட்டுல யாரும் இல்லாதப்ப "வெளியே போகும்பொழுது சாவியை சன்னலுக்கு மேலே வைக்கவும்.. Your Brother" என எழுதிய சின்ன கடிதம்!

மராத்தான் போட்டி ஆரம்பிச்சபிறகு ஓடறதுக்கு ஒரு புள்ளைங்களும் வரலைன்னு தெரிஞ்சவுடன் சாவகாசமா டீக்கடைல தேங்காபன்னு தின்னுட்டு அப்பறம் டவுன்பஸ்ஸு புடிச்சு போய் இறங்கி வாங்கிவந்த "Participation" சர்டிபிகேட்டு!

"தங்கள் மகன் இன்றைய தினம் வகுப்புக்கு வரவில்லை" என அறிவிக்கும் வசந்தி மேடத்தின் கையெழுத்துப்போட்ட 52 அஞ்சலட்டைகள்!

நான்கு ஆண்டுகளுக்கான என பரிணாம வளர்ச்சியை படிப்படியாய் அறிவிக்கும் என் போட்டோ ஒட்டிய பரிச்சை

ஹால்டிக்கட்டுகள்!

ஒரு செமஸ்டர் முழுவதற்கும் ஒரே ஒரு பேப்பரில் மீண்டும் மீண்டும் எழுதி எழுதி இப்போது மசியில் மட்டுமே ஒட்டியிருக்கும் ஒரே ஒரு பக்க மைக்ரோப்ராசசர் நோட்ஸ்! (அப்பறம் மார்க்குசீட்டுல "004"ன்னு வராம வேற என்ன வரும்?)

மொதல்ல பேண்ட்டா வாங்கி 4 வருசம் ஓடாதேஞ்சு கிழிஞ்சு அதுக்கப்பறமும் டவுசரா மாறி உடல், பொருள், ஆவி என அனைத்தையும் என் உடம்புக்களித்த நான் முதன்முதலில் வாங்கிய Killer ஜீன்ஸோட செவ்விந்திய முகம் பதிந்த பொத்தான்!

கசங்கிய நிலையில் கரையான் அரித்த நிலையில் இப்பொழுது இருக்கும், பல ஆண்டுகளாக என் அறையின் சுவற்றில் எப்பொழுதும் என்னையே பார்த்துச்சிரித்தபடி இருந்த ஸ்டெப்பிகிராப் போஸ்டர்! இப்பொழுதும் அதே சிரிப்பு!

கல்லூரி டூருல வாங்கிய பிளாஸ்டிக் கவர் போட்ட பாண்டிச்சேரி அன்னையின் கையடக்க படம்... அதனுள் ஒரு ரோஜாப்பூவும், ஒரு நீண்ட தலைமுடியும் வெகுநாட்களாக வைத்திருந்து அகற்றிய தடம்!

ரெக்கார்டு நோட்டுக்குள் ரகசியமாய் வைத்திருக்கும் "அன்று ரோமில் நடந்த கதை.. புரூட்டஸ்! நீயுமா!? நேற்று நம்முள் நடந்த கதை... நண்பா! நீயுமா!?.." என ஆரம்பிக்கும் "துரோகத்தில் மலர்ந்த காதல்" என தலைப்பிட்ட நான்கு பக்க முதல்கவிதை! (இப்போ படிச்சா சிரிப்பு தாங்கலைங்க..)

அடடா... ஒவ்வொண்ணைப்பத்தியும் ஒரு பதிவு போடலாம் போல! வாழ்க்கைல எல்லாருக்கும் ஒரு குட்டி அருங்காட்சியகம் அவசியம் வேணும்ங்க! வந்து வசமா மாட்டுனவனுங்க கிட்ட என்னமாதிரி பழங்கதை சொல்லி அறுக்கறதுக்கு இல்லைன்னாலும், என்னைக்காவது எடுத்துப்பார்க்கும்போது மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன கிளுகிளுப்படையறதுக்கும் மொகத்துல ஒரு மந்தகாசமான புன்னகையோட கொஞ்சநேரம் மெதக்கறதுக்கும்!