தமிழ்ப்பதிவுகளில் நல்லதொரு மாற்றம்!

கொஞ்சநாளாகவே பதிவுகளில் அடிதடி, வசவுகள், தனிமனிதத்தாக்குதல்கள் என்று படிச்சு படிச்சு ஓய்ஞ்சுபோய் இருக்கறப்ப இந்த இரண்டு பதிவுகளை படிக்கும்போதே அவ்வளவு சந்தோசமா இருக்குங்க!

1. http://veeravanniyan.blogspot.com/2005/11/blog-post_07.html

வீரவன்னியன்:

கருத்துகளை எதிர்கருத்துகளுடன் மோதிக் கொள்வோம். அனைவரது பதிவுகளையும் மதிப்போம். ஒவ்வொருவருக்கும் தனித் திறமை இருக்கத் தான் செய்கிறது.

ரஜினிராம்கி:

Veeravanniyan, I second your post. I think, we are sailing on the same boat. Let us continue to be a good friend. All the Best!

2. http://sivapuraanam.blogspot.com/2005/11/blog-post_17.html

மலேசியா ராஜசேகரன் :

உங்களைப் போன்ற இளஞர்களின் முயற்சியும் துடிப்பும் பாரட்டப் பட வேண்டியவை. ஆதரிக்கப் பட வேண்டியவை. உங்களுக்கும் உங்கள் முனைப்பான நண்பர்களுக்கும் எதிர் புரத்தில் நின்று தர்க்கம் செய்ய எனக்கு மனமில்லை. அது என் முதிர்ச்சிக்கும் அழகில்லை.

ஆதலால், உங்கள் நண்பர்கள் பலரது மனதையும் புண்படுத்துமாறு அமைந்த என் எழுத்துக்களுக்காக நான் இங்கு நிபந்தனை அற்ற மன்னிப்புக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

சிவபுராணம் சிவா:

அன்பு ஐயா ராஜசேகரன் அவர்களுக்கு,

தெரிந்தோ தெரியாமலோ நாம் இருவரும் சண்டை கோழிகளாகி விட்டோம். பொதுவில் மன்னிப்பு என்று ஒரு வார்த்தையை பயன் படுத்தவும் ஒரு மனம் வேண்டும். நீங்கள் அந்த குணத்தால் எங்கோ போய்விட்டீர்கள். உங்களை மன்னிப்பு கேட்க வைக்க நாங்கள் இதை செய்யவில்லை. என் அப்பா வயதில் இருக்கும் நீங்கள் (அடியேனின் வயது 29 ), எங்களின் உணர்ச்சிகளை புரிந்து கொண்டதற்கு நன்றி. நடா போன்ற நண்பர்களின் வட்டத்திற்குள் இருப்பதினாலேயே நாங்கள் உங்கள் 'தலைகீழாக' என்ற வார்த்தைக்கு உணர்ச்சிவசப்பட்டோம்.... எப்படியோ "நண்பர்களாக இருப்போம்" என்று சொல்லியபடி, நாம் நண்பர்களாக இருப்போம்.

இப்படியல்லவா இருக்கவேண்டும் நட்புவட்டம்! கருத்துக்களால் மட்டுமே இங்க இனி அடிச்சுக்கனும்னு ஏற்பட்டிருக்கற இந்த நல்ல மாற்றத்தை இருகரம் கூப்பி வரவேற்கிறேன்!

நல்லதொரு மாற்றத்தை ஆரம்பித்துவைத்த உங்கள் நால்வருக்கும் மனப்பூர்வமான நன்றிகள்!!!

கருத்துக்கலால அடிச்சிக்கலாம்.. அப்பால புடிச்சுக்கலாம்! :) (ம்ம்ம்.. அப்படியே இந்த ஆபாச/போலி அனானிகள் மேட்டரும் முடிஞ்சுட்டா எவ்வளவு நல்லா இருக்கும்?! )

எனக்கு எங்க தாத்தா(அதே துரைசாமி தாத்தாதான்...! ஆவியா இல்லைங்க.. நேர்ல சொன்னது..!) சொன்னதுதாங்க நியாபகத்துக்கு வருது.. "சண்டை போடறப்போ எவ்வளவு கொறைச்சு பேசறமோ அவ்வளவு நல்லது! ஏன்னா.. அப்பறம் கொஞ்சநாள் கழிச்சு சேர்ந்துக்கறபோது ரொம்ப சுலுவா இருக்கும்ல...! "

நல்ல மாற்றம்னு சொல்லிட்டு நானும் அதுல பங்கெடுத்துக்கலைன்னா எப்படி? சைக்கிள் கேப்புல நானும் சொல்லிடறேன்!

மீனாக்ஸ்! ரொம்பநாளைக்கு முன்னால உங்ககூட ஒரு விவாதத்துல அர்த்தமில்லாத முறையில நான் பங்கெடுத்துக்கிட்டதுக்கு மிகவும் வருந்துகிறேன்! உங்கள் மனம் அன்று புண்பட்டதற்கு நானும் ஒரு காரணமாக இருந்திருந்தால் மனப்பூர்வமாக மன்னிப்பு கேட்டுக்கொள்கிறேன்! (நீங்க எப்பவோ மறந்துபோயிருக்கலாம்! ஆனா எனக்கு இது ஒன்னுதான் இங்க ரொம்பநாளா உறுத்திக்கிட்டே இருக்கு! :( )

மன்னிக்கத்தெரிஞ்சவன் மனுசன்!

மன்னிப்பு கேக்கத்தெரிஞ்சவன் அதைவிட பெரிய மனுசன்!!

இந்த கருத்தைகூட கத்துக்கலைன்னா அப்பறம் எதுக்கையா நான் சினிமா பார்க்கனும்?! :)

நெஜமாவே இதயம் நெகிழ்வுடன்(ரசிகவ்.. இந்த ஒருதபா விட்டுடுங்க.. :) )

இளவஞ்சி...

நிற்க: இந்த மாற்றத்தை நீங்களும் வரவேற்கறீங்கன்னா ஒரு (+) குத்து விடுங்கப்பு!

உண்மையை...

உரக்கச்சொல்வோம் உலகுக்கு!

ஹாரிபாட்டரும் மாயத்தீக்கோப்பையும் என் மருவாதியும்!

நமக்கு நேரமே சரியில்லைங்க! எந்த நேரத்துல பயத்தை பத்தி எழுதுனனோ தெரியலை வாழ்க்கைல எல்லாமே ஒரு மார்க்கமாவே நடக்குது! சொந்தக்கார பயக ஊருல இருந்து வந்திருக்காங்களே.. அவிங்களை பேங்களூரு சுத்திக்காட்டலாம்னு ஒரு நல்லெண்ணம் இருந்திருந்தா ஒழுங்கா MG Roadக்கு கூட்டிட்டுபோயி வண்ணக்கோலங்கள் காட்டிட்டு(இன்னைக்கு வெள்ளிக்கிழமை வேற! ) அப்படியே ஒரு அஞ்சுநக்கி( அதாங்க 5 ரூபா கோன்ஐஸ்...) வாங்கிக்குடுத்து அப்படியே பஸ் ஏத்தி அனுப்பியிருக்கலாம்! அதை விட்டுட்டு புதுசா ஒரு கடைவீதி ஒன்னுல நிறைய தியேட்டரு எல்லாம் இருக்கு வாங்கப்பு காட்டறேன்னு PVRக்கு கூட்டிக்கிட்டு போனனுங்க. அங்க போயி வழக்கம் போல வாசப்படில கொஞ்சநேரம் ஒக்கார்ந்து தரிசனம் பார்தோமுங்களா( என்னண்ணே இது? எல்லா புள்ளைங்களும் பத்தாத துணியே போட்டிருக்காளுங்க..! ) அப்பறம் வழக்கம் போல BOSEக்கு போயி ஹோம்தியேட்டரு டெமோ பார்த்தோமுங்களா.. அதுக்கப்பறம் அப்பிடியே திரும்பாம இன்னும் ஒரு ஃப்ளோரு மேல போனதுதாங்க தப்பு! "அண்ணே கடையெல்லாம் நல்லாத்தான் இருக்கு! அப்பிடியே ஏதாவது படமும் பார்த்திறலாம்!"னானுவ! சிவகாசி இல்லை(எல்லாம் விதியப்போவ்!) ..மஜா இல்லை! சரி வந்தது வந்தோம்.. வாங்கப்பு.. புதுசா ஒரு இங்கிலீசு படம் வந்திருக்கு... போலாம்னேன்! அப்பவே ஒரு மாதிரிதான் பார்த்தானுவ!

வெள்ளிக்கிழமைன்னா ஒரு டிக்கெட்டு 150தாம்! நாலு பேருக்கு 600! எங்க ஊரு மஞ்சுநாதால எங்க பரம்பரையே இடைவேளை கடலை, பொவண்டோவோட சேர்த்து ஒருவாரம் வாத்தியாரு படமும் ஜகன்மோகினியுமா பார்த்துத்தள்ளியிருக்கலாம்! உள்ளார போறப்ப பாஜாஜ் பைக்க ஓட்டிக்கினு ஒருத்தரு உலகத்துல இருக்கற எல்லாத்தையும் மன்னிச்சுகினு இருந்தாரு! அப்படா! படம் ஆரம்பிக்கலை.. மொதல்ல இருந்து பார்த்தா கண்டிப்பா புரியும்னு நெனைச்சித்தான் பார்க்க ஆரம்பிச்சோம்! வார்னரு பிரதர்ஸ்சு புரடக்ஸனாம்! என் கண்ணே பட்டுடும் போல! எத்தனை காலமா அண்ணன் தம்பிங்க ஒத்துமையா படம் எடுக்கறாங்க...( இங்க AVMமே புட்டுக்கிச்சு! ) இதுவரைக்கும் கரைட்டா போச்சுங்க..

அப்பறம் அனாந்தரத்துல இருக்கற ஒரு வீட்டுல லைட்டு எரியிதுன்னு ஒரு வாச்சுமேனுதாத்தா பாக்க போறாருங்கலா.. அங்க கெட்டவங்க 3 பேரு தாத்தாவ போட்டுத்தள்ளற மாதிரி சீனு. என்னன்னு பார்த்தா அது பாட்டரோட கனவு! அப்பறம் பாட்டரு படிக்கற பள்ளிக்கூடத்துல ஒரு மாயமந்திர போட்டி வைக்கறாங்களா... அதுல கலந்துக்க பறக்கற ஜட்கா வண்டிலையும், நீர்மூழ்கி பாய்மரக்கப்பல்லையும் பக்கத்து பள்ளிக்கோடத்து பயபுள்ளைங்க வராங்களா! அவிங்கள்ள 4 பேர்த்த போட்டிக்கு தயாரு பண்ணறாங்களா! அதுல ஒருத்தனா பாட்டரை கெட்டவன் ஒருத்தன் கோல்மாலு செஞ்சி சேர்த்துவிட்டறானுங்களா... அப்பறம் மொத போட்டில பாட்டரு வெளக்குமாத்துமேல மிக்29 கணக்கா பறந்துகவுந்து ஒரு தங்கமுட்டைய புடிக்கறாருங்களா..அதுக்கப்பறம் ரொம்பப்பேரு பேசிக்கினே இருந்தாங்களா... அதுக்கப்பறம் ரெண்டாவது போட்டில தண்ணிக்குள்ளாற தம்கட்டி கூட்டளிங்களை காப்பாத்துறானா.. அப்பறம் சின்னப்புள்ளைங்க ஜோடி சேர்ந்து டான்சு கட்டறாங்களா! ( பாட்டாளிகளுக்கும் சிறுத்தைகளுக்கும் அடுத்தவேளை ரெடி! இந்த சீனுல பாட்டரும் அவன் கூட்டாளியும் இந்தியப்பெண்டுககூட டான்சு ஆடாம வேணும்னே உதாசீனப்படுத்தீருவாய்ங்க! ஜடை, தாவணியெல்லாம் போட்டு தமிழ்ப்பொண்டுக மாதிரியே இருப்பாங்க! என்னே நம் பெண்களுக்கு வந்த சோதனை...! ) அப்பறம் உள்ளுக்குள்ள 40 வாட்ஸ் பல்புபோட்ட ஒரு கண்ணாடிகோப்பைதான் பிரைசுன்னு காட்டறாங்களா... அப்பறம் ஒரு மாயப்பூங்கால உள்ளபூந்து வெளிய வரசொல்லறாங்களா.. அப்பறம் பாட்டரும் அவன் புதுக்கூட்டாளியும் வெளியவரச்சொல்ல கெட்டவங்க இருக்கற எடத்துல போயிமாட்டிக்கினு புதுக்கூட்டாளி வாயப்பொளந்துற்றானா.. அப்பறம் பாட்டரும் மெயினு கெட்டவனும் தீபாளி சாட்டைவெடி மாதிரி கையில வைச்சிக்கினு கொஞ்சநேரம் வெளிச்சம் காட்டறாங்களா.. அப்பறம் கெட்டவனை சாவடிக்காமயே பாட்டரு தப்பிச்சு வந்துடறானா...அப்பறம் பள்ளிக்கோடத்துல கூட இருந்த ஒத்தைக்கண்ணு வாத்தியாருக்குள்ள இருக்கறவன்தான் கெட்டவன்னு அவனை தலைமைவாத்தியரு கண்டுபுடிக்கறாரா.. அடடா.. எங்கப்பு ஓடறீங்க? சரி விடுங்க.. கழுதைக்கு தெரியுமா...? எனக்கு தெரிஞ்ச இங்கிலீசுக்கு இவ்வளவுதான் புரிஞ்சது!

படத்துக்கு குடும்பத்தோட வராங்க.. பேரு போடும்போது கைதட்டறாங்க.. பாட்டரு பறந்தா விசிலு அடிக்கறாங்க.. திடீர் திடீர்னு சிரிக்கறாங்க...! எல்லாம் சரிதான்... நாம சின்னவயசுல படிச்ச ஆறுகடல் ஏழுமலை தாண்டி ஒரு சின்ன குருவிக்குள்ள இருக்கற மந்திரவாதி கதைகள் இதைவிட எந்தவிதத்துலயும் கொறைஞ்சது இல்லைங்கறது என்னோட தாழ்மையான கருத்து! சரி விடுங்க.. ரெண்டுமே செருப்பு செய்யற கம்பெனினாலும் நாம அடிடாஸ் பனியன போடுவோம்! அது நாகரீகம்... ஆனா 500 ரூவா குடுத்தாலும் பாட்டா படம் போட்ட பனியன போடுவமா? அதுமாதிரிதான் இதுவும்னு எடுத்துக்க வேண்டியதுதான்!

இன்னொன்னும் பார்க்கனுங்க.... இந்தக்காலத்து குஞ்சுகுளுவனுக்களுக்கு பாட்டியா கூட இருக்கறாங்க இப்படி கதை சொல்லிவளர்த்தறதுக்கு? எப்படியோ பாட்டி மூலமா இல்லைன்னாலும் பாட்டரு மூலமாவது கற்பனைத்திறம் வளர்ந்தா சரி! என்ன நான் சொல்லறது?

நிற்க: ஏற்கனவே மீனாக்ஸு விமரிசம் படிச்சு புல்லரிச்சு நான் போய் மாட்டுனது சிவகாசி! இப்போ அவரும் ரெண்டாவது ஆட்டம் பாட்டரு வந்திருக்காரு போல! கண்ணுல பட்டிருந்தா 200ரூவா சிவகாசிக்கு நஷ்டஈடு கேட்டிருக்கலாம்! தப்பிச்சிட்டாரு! சரி விடுங்க... 'ஆதி'ல பார்த்துக்கலாம்!

மறுபடியும் நிற்க: சொந்தக்கர பயலுவ இதோ இப்ப வரைக்கும் எங்கூட சரியாப்பேசாம அந்தப்பக்கமா திருப்பிப்படுத்திருக்கனுவ!

"டவுனுக்குப்போயி நல்ல படம் காட்டுனானப்பா அண்ணன்"ன்னு டங்குவாரு டணால் ஆகப்போதுங்கறது உறுதி!

மறுபடியும் மறுபடியும் நிற்க: மூனு 'உம்' விகுதியெல்லாம் போட்டு தலைப்பு வைச்சிருக்கறதால ஏதோ அதிபயங்கர விமரிசனம்னு நினைச்சுடாதிங்க.. வழக்கம்போல நம்ப பொலம்பலு.. அவ்வளவே!

மாப்பூ...! வச்சிட்டான்யா ஆப்பூ...!!

உங்களுக்கு தைரியம்னா என்னன்னு தெரியுமா? பயப்படாததுமாதிரி நடிக்கறதுதான் அப்படின்னு நம்ப அண்ணாத்தே கமலு குருதிப்புனல்ல சொல்லுவாரு பார்த்திருக்கீங்களா? அது அப்படியே சரின்னு வச்சிப்போம். ஆனா பயம்னா என்னன்னு என்னைக்காவது யோசிச்சிருக்கீங்களா? இந்த கேள்விக்கு ஆயிரம் விடைகள் இருக்குங்க! எல்லாத்தையும் எடுத்துப்போட்டு அலசி ஆராய்ந்து பிரிச்சி மேய்ந்து கடைசியா என்ன கிடைக்குதுன்னு பார்த்தா அதுவும் ஒரே வார்த்தைதாங்க. அறியாமை!! அதுதாங்க பயம்!

என்ன உதாரு ரொம்ப விடறானேன்னு பார்க்கறீங்களா? எல்லாம் ஒரு அனுபவம்தாங்க! மனசுக்குள்ள பெரிய பிஸ்த்துன்னு நினைப்பு இல்லைன்னாலும் தெரிஞ்சதை சொல்லறதுல்ல தப்பில்லைதானுங்களே? எனக்கு இந்த பேய் பிசாசெல்லாம் இருக்கா இல்லையான்னு தெரியாதுங்க! நம்பிக்கையும் இல்லை. கல்யாணமாகி 2 வருடங்கள் ஆனதுக்கப்புறமும்! ஆனா கல்யாணத்துக்குப்பிறகு டார்வின் கொள்கைல முழுநம்பிக்கை உண்டு..("T.Nagar போத்தீஸ்க்கு போலாம்னா ஏன் கொரங்கு மாதிரி முழிக்கறீங்க...?!") அதுனால அதப்பத்தியெல்லாம் பயமே இல்லை. ஆனா பயப்படுறவங்களைப்பார்த்தாதான் நமக்கு கொஞ்சம் பேஜாருங்க! விசயம் ஒன்னுமே இருக்காது! ஆனா அவிங்க விடற அலப்பரைல நமக்கு ஜன்னிவந்துரும்! இப்படித்தான் பாருங்க காலேஜில இருந்தப்ப(படிக்கறப்பன்னு சொல்ல எனக்கே கூச்சமா இருக்கு! ) பலநாள் இரவு ஜாகையை ஹாஸ்டல்லயோ இல்லை வெளில பசங்க எடுத்திருக்கற வீட்டுலயோ போட்டுர்றது நம்ப நல்ல பழக்கவழக்கங்கள்ள ஒன்னு! பின்ன? நடுராத்திரில வீட்டுல போய் காலிங்பெல் அடிச்சு எங்க அண்ணன் முறைக்க, எங்க அப்பா துப்ப, அம்மா பொலம்பிக்கிட்டே சாப்பாடு எடுத்துவைக்கன்னு எல்லாத்தையும் எழுப்பிவிட்டு அவிங்க தூக்கத்தை கெடுக்கறது கெட்டபழக்கமா இல்லையா? அதனால SKP மெஸ்ஸுல ஃபிரண்டு அக்கவுண்டுல நாலு இட்லி, ஒரு முட்டைதோசை, ஒரு லூசு(அதாங்க முட்டைய முழுசா வேகாவிடாம பெப்பரு, உப்பு, கொஞ்சம் சின்னவெங்காயம், போட்டு கொழகொழன்னு கிளரி சின்ன கப்புல தருவாங்களே! அப்பிடியே வாயில கவுத்துக்கிட்டு ஒரு தபா கொதப்பிக்கிட்டு முழுங்குனா சும்மா நச்சுன்னு இருக்கும்! என்ன கொஞ்சநேரத்துக்கு ஒருபய பக்கத்துல வந்துபேசமாட்டான். கப்பு தூக்கும்ல! (இதுக்கெல்லாம் சேர்த்து இப்போ கொலஸ்ட்ரால் குறைக்கறதுக்காக பெங்களூரு அதிகாலை குளிருல மப்பளும் ஜெர்கினும் போட்டுக்கிட்டு தீவிரவாதி கணக்கா நடக்கறது தனிக்கதை! )

சரிங்க.. மேட்டருக்கு வரலாம். இந்த மனப்பிராந்தி இருக்கு பாருங்க! அதை மொத்தமா காய்ச்சி மனசுல ஊத்தி பயத்தை ஏத்திவிடுறதே கூட இருக்க புண்ணியவானுங்கதான்! எங்க கூட விஜயன்னு ஒருத்தன் நல்லா செவப்பா கொழுக்மொழுக்னு கரண்கபூர் கணக்கா படிச்சானுங்க. பய கொஞ்சம் பார்க்க ஸ்மார்ட்டா இருந்தாலும் எங்க பொகையெல்லாம் அவன் போடற கடலையை பார்த்தாதான் வரும். அவனவன் புள்ளைங்க வரபோற நேரமெல்லாம் பார்த்து இடம் பொருள் ஏவல்லெல்லாம் அலசி ஆரய்ஞ்சு பயங்கர சதித்திட்டமெல்லாம் தீட்டி கடலைபோட காத்துக்கிட்டு இருக்க இவன் just like that அப்பப்ப அங்கங்க அப்படி அப்படியே மானாவாரியா மகசூல் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தா எவனுக்குத்தான் பொகை வராது? இத்தனைக்கும் அவன் என்ன பேசுவான்னு நினைக்கறீங்க? "ஏம்ப்பா.. ரெக்கார்டெல்லாம் முடிச்சிட்டையா? நேத்தைக்கு ஏன் பச்சை சுடிதார்ல வந்த? 5 புள்ளி கோலம் போடறது எப்படி? இதயத்தை திருடாதேல அந்த பொண்ணு பாவம்ல!" இப்படி சில கேள்விகளைக்கேட்டுட்டு அவிங்க பேசறதை கேட்டுக்கிட்டே இருப்பான். கடலை போடறதன் பிரம்மசூத்திரம் காதுகுடுத்து கேக்கறதுலதான் இருக்குன்றது அந்த பயலுக்கு அன்னைக்கே தெரிஞ்சிருக்கு. நமக்கு இன்னைக்கு வரைக்கும் வெளங்கலை! அவன் ஒரு விசயத்துல மட்டும் வீக்கு! ஒடம்புக்கு ஒன்னுன்னா அப்படியே அலறிடுவான்! ஹாஸ்டல்லா ரெகுலரா ஃபேசியல் செஞ்சி Fair&Lovly போடறவன் அவன் ஒருத்தன் தான்னா பார்த்துக்கங்க! எப்படிடா அவனை கவுக்கறதுன்னு நாங்க அலைஞ்சதுல இந்த ஒரு பாயிண்ட்டுதான் ஒர்க்அவுட் ஆகும்போல தோணுச்சு! வெய்யக்காலத்துல பயலுக்கு வேர்க்குரு வந்துருச்சு! அவன் வேற ரொம்ப கலரா? அடிச்சது எங்களுக்கு லக்கிபிரைஸ்! அன்னைக்கு நைட்டு "டேய்... முதுகுல என்னடா புள்ளி புள்ளியா?" அப்படின்னு ஆரம்பிக்க அவன் "வேர்க்குருடா.. நைசில் போட்டா சரியாகிடும்"னு சொல்ல ஒருத்தன் "எனக்கென்னவோ அம்மை மாதிரி தோனுதுடா..."ன்னு பத்தவச்சிட்டு வந்துட்டான்! அதுக்கப்பறம் 10 நிமிசத்துக்கு ஒருத்தனா அவன் ரூமுக்கு போய் "மாப்ள.. எங்க காட்டு.. எனக்கென்னவோ இது அம்மை மாதிரிதான் தோனுது. வேர்க்குரு இன்னும் சின்னதா இருக்கும்" ன்னு கலந்து அடிக்க 5 பேரு எங்க கடைமைய முடிக்கறதுக்குள்ள பய அரண்டுட்டான்! ஒரு பத்துபேரு குரூப்பா அவன் ரூமுக்கு போயிட்டோம். "இப்படித்தான் சின்ன வயசுல எங்க அண்ணனுக்கு அம்மை வந்து.." அப்படின்னு அவனவன் இல்லாத கதையெல்லாம் சொல்லிச்சொல்லி பய மொகத்தை பேஸ்த் அடிச்சாப்பல ஆக்கறதுக்கே மணி 11 ஆயிருச்சு. அம்மைக்கு என்னென்ன பண்ணனும்னு ஒரு லிஸ்ட்டு போட்டோம்! ஒருத்தனை ரூம் புல்லா தண்ணி ஊத்திக்கழுவி க்ளீன் பண்ணச்சொல்லி மத்தவங்க ரூம்ல இருந்த எல்லா சாமி படங்களையும் அவன் ரூம்க்கு கொண்டுவந்து ஒரு குட்டிகோவிலை ரெடி செஞ்சோம். கிடைச்ச விபூதி குங்குமம் எல்லாத்தையும் சாமி படங்க மேல தூவி ரூமையே பராசக்தி வழிபாடுமன்றம் ரேஞ்ச்சுல கொண்டுவர்றதுக்குள்ள மத்த ரெண்டுபேரு அவனை நடுராத்திரி 12 மணிக்கு பச்சைத்தண்ணில முக்கியெடுத்து இடுப்புல துண்டோட கிடுகிடுன்னு நடுங்க கூட்டிகிட்டு வந்தாங்க! அதுக்குல்ல ஒருத்தன் எங்கயோ போய் அம்மன் கேசட்டு ஒன்னை பிடிச்சுக்கிட்டு வர டேப் ரிக்கார்டர்ல அம்மன் பாட்டு அலறுது! புட்பால் கிரவுண்டை தாண்டி இருக்கற வேப்பமரத்து கிளையையே ஒருத்தன் உடைச்சுக்கிட்டு வர வேப்ப இலையை கொத்துக்கொத்தா பிரிச்சு அவன் கட்டில் பூரா பரப்பி ரூம் வாசப்படி ஜன்னல் எல்லாம் கட்டிவிட்டு அவனை படுக்க வைச்சோம்! அவன் ரூமுல இருக்கறப்ப சீரியசா முகத்தை வைச்சுக்கிட்டு இருப்போம். சிரிப்பை அடக்கமுடியலைன்னா 5 ரூம் தள்ளி ஓடிவந்து உருண்டுபொரண்டு சிரிச்சிட்டு திரும்பவும் அவன் ரூமுக்கு போய் அப்புராணி போல ஒக்கார்ந்துக்கிட்டு அம்மை பத்தின எங்க Phdய ஆரம்பிக்கறதுன்னு அன்னைக்கு நைக்கு முழுக்கு ஹாஸ்டல்ல ஒரே திருவிழாதான்! பய விடிய விடிய கொழம்பி கொழம்பி நெஜமாலுமே அம்மை வந்தாப்புல ஆகிட்டான்! காலைல 8 மணிவரைக்கும் இதை மெய்ன்டெய்ன் பண்ணறதுக்குல்ல எங்களுக்கே போதும்போதும் ஆகிடிச்சு! அதுக்கப்பறம் எல்லாரும் கூடி நின்னு உண்மையை சொல்லி சிரிச்சதுல அவன் முகத்தை பார்க்கணுமே! அப்படியும் நம்பாம அவன் டாக்டரை போய் பார்த்து அது வேர்க்குருன்னு சொன்னப்பறம்தான் அமைதியானான்! அதுக்கப்புறம் அவன் எங்களை துரத்தி துரத்தி அடிச்சது எங்க விழுப்புண் கதைகள்ல ஒன்னு. ஆனா இந்த சதிலயும் எங்களுக்கு தோல்விதான்! பரிதாபமா முகத்தை வச்சிக்கிட்டு இந்த கதையையே 50ம் மேல புள்ளைங்ககிட்ட சொல்லி( "How sad yar! ச்சே...ரொம்ம்ம்ப பாவம்பா நீ..") கடலையா வறுத்தெடுத்துட்டான்!

மனப்பிராந்தி இப்படி ஒரு வகைன்னா பெருசுங்க வழிவழியா சொல்லி வர்றதுல இருக்கற மூடநம்பிக்கை(ரொம்ப பெரிய வார்த்தையோ!? ) இன்னொன்னு. பேய், பிசாசு, ஆவிங்கறது இதுல ஒன்னு. இதெல்லாம் இருக்கா இல்லையான்னு தெரியாதுங்க.. ஆனா செத்தவிங்க கூட பேசலாம். ஆவிங்களை மீடியம் வழியா கூப்பிடலாம்னு சொல்லறதைத்தான் என்ன சொல்லறதுன்னு தெரியலை! இப்படிதாங்க நான் சென்னைக்கு வேலைக்கு வந்த புதுல எங்க கூடப்படிச்ச ஃபிரண்டு ஒருத்தன் ஆவிங்க கூட பேசலாம்னு ஒய்ஜா போர்டுன்னு ஒன்னு கொண்டுவந்தான். வெள்ளிக்கிழமை சாயங்காலமா 7 மணிக்கு மெரினா பீச்சுக்கு போறதை விட்டுட்டு இதுல உட்கார்ந்தோம். ஆரம்பத்துல இருந்தே இது டுபாக்கூருன்னு நான் அலப்பரை செஞ்சுக்கிட்டே இருந்தேன்! ஆன ஒரு பய நம்பலை! ரூம்ல இருந்த சாமி படத்தையெல்லாம் எடுத்து ஓரமா வச்சிட்டு(ஜோ கழுத்துல இருந்த சிழுவை உட்பட..) ரூம் புல்லா இருட்டாக்கிட்டு ஒரே ஒரு மெழுகுவத்திய பத்தவச்சிட்டு ஒய்ஜா போர்டு முன்னால 4 பேரு உட்கார்ந்தானுங்க! போர்டு சுத்தியும் ABCDயும்...123ம் நாலு பார்டர்ல எழுதியிருந்தது. ஆவிங்களுக்கு மொழிப்பிரச்சனையே இல்லை போல! Globalaization! எல்லா ஆவிங்களும் இங்கிலீசுலயே பதில் சொல்லுமாம். போர்டுக்கு நடுவுல 1 ரூபா நாணயம் ஒண்னை வச்சி அதுமேல ரெண்டுபேரு ஆட்காட்டி விரலை வச்சிட்டு மனசுக்குல்ல ஆவியக்கூப்பிட்டு வேண்ட ஆரம்பிச்சாங்க! 10 நிமிசம் ஆச்சு! காசு நகர்ற மாதிரி தெரியலை! விரலு வச்ச மீடியம் சரியில்லைன்னு இதுக்கு விளக்கம் வேற! இதுதான் சான்சுன்னு அதுல ஒருத்தனை கெளப்பிட்டு நான் மீடியமா உட்கார்ந்துக்கிட்டேன்! ரெண்டு பேரும் காசுமேல விரலை அழுத்தாம மென்மையா வைக்கனுமாம். காசு நகர ஆரம்பிச்சுட்டா,அது போற போக்குலயே நாமளும் விரலைக்கொண்டு போகனுமாம்! "வாங்கடி வாங்க" ன்னு மனசுல நெனச்சிக்கிட்டு நானும் ஒரு 5 நிமிசம் மனசுல வேண்டிக்கிட்டு மெதுவா காசை இப்படியும் அப்படியும் நகத்த ஆரம்பிச்சேன்! பசங்க "ஆவி வந்துருச்சு.. வந்துருச்சி"ன்னு பரபரன்னு குசுகுசுப்பா பேசிக்கறாங்க. நானும் முகத்தை சீரியசா மாத்திக்கிட்டு காசை நேரா Y கிட்ட கொண்டுபோனேன். ஆவி கன்பார்மா வந்துருச்சாம். எனக்கு எதுத்தாப்புல விரலை வைச்சுக்கிட்டு இருந்தவன் வேர்த்துப்போய் முழிக்கறான். நான் மெதுவா காசை நகர்த்துனா அதுபோன போக்குல அவனும் வெரலை கொண்டுவரான். அப்பறம் ஆவி மீடியம் எங்க ரெண்டுபேரு விரலு மூலமா காசை நகர்த்தாம வேற என்ன செய்யும்? அதுக்கப்பறம் அலப்பரைதான்! கேட்ட எல்லா கேள்விகளுக்கும் உடனடி பதில்கள்!

வந்திருக்கற பெரியவர் உங்க பேரு என்ன?

D-U-R-A-I-S-A-M-Y - (எங்க தாத்தா பேருங்க! )

நீங்கள் இறந்து எத்தனை வருடங்கள் ஆகுது?( மரியாதையோட கேக்கறாங்களாம்! )

20

உங்க கூட யாரெல்லாம் இருக்காங்க?

சுப்பு(யாருக்குத்தெரியும்?), காமராஜ், நேரு! (எங்க பாட்டி ஆவியத்தவிர மத்தவிங்க எல்லாம்! )

அவங்க கூப்பிட்டா வருவாங்களா?

வேகமா காசை நகர்த்தி "N-O "! (ஆவிக்கு கோவம் வந்திருச்சாம்!

இப்படியே கதை ஒரு 10 நிமிசத்துக்கு போச்சுங்க. அதுக்கப்பறம்தான் கூத்து! பர்சனல் கேல்விகளா வந்து விழுகுது! எனக்கு தெரியாதா இவனுங்க ஹிஸ்டரி! பூந்து விளையாடிட்டேன்!

"நான் டிகிரி எப்போது முடிப்பேன்?"

4 YEARS (23 அரியரை வேற எப்ப முடிக்கமுடியும்?)

"எனக்கு எப்ப கல்யாணம்?"

3 வருசம்

"பொண்ணு யாருன்னு தெரியுங்களா?"

Y-O-U K-N-O-W A-L-R-E-A-D-Y

ஒய்ஜா போர்டு கொண்டுவந்தவன் கேட்ட கேள்விதான் இது! விடுவனா?

"பொண்ணை நான் பார்த்திருக்கனுங்களா?"

"Y-E-S Y-O-U-R C-L-A-S-S-M-A-T-E"

பயங்கர அதிர்ச்சிங்க அவனுக்கு! இருக்காதா பின்ன?

"அவங்க பேரு சொல்ல முடியுங்களா?"

"G-E-E-T-H-A"

பய அதிர்ச்சில செத்துட்டான். இன்னும் கொஞ்ச நேரம் விட்டிருந்தா அவனே மேலோகம் போய் ஒய்ஜா போர்டு மூலமா பதில் சொல்ல வந்திருப்பான்! அந்த கீதா வேற யாரும் இல்லைங்க. இவனுக்கு பிடிக்கவே பிடிக்காத இவனை லவ் பண்ணலாம்னு பலமுறை தூது விட்டு இவன் தலைகீழா நின்னு தப்பிச்சி வந்த பொண்ணோட பேரு! இப்படிப்பட்ட தாங்க முடியாத அதிர்சிகரமான தகவல்களோட அன்னைக்கு எங்க ஆவிகளுடனான கலந்துரையாடல் முடிஞ்சது! அதுக்கப்பறம் ஒரு வாரம் கழிச்சு "நான் தாண்டா காசை வேணும்னே நகர்த்தினேன்" அப்படின்னு சொன்னாலும் ஒரு பய நம்பணுமே! "போடா சும்பை.. அன்னைக்கு நீ வெளிரிப்போய் உட்கார்ந்திருந்தது எங்களுக்குத்தான் தெரியும்"னனுங்க! இதுக்கு மேல என்ன சொல்ல? இன்னைக்கு அவனுக்கு ரம்யான்னு வேற ஒரு பொண்ணோட கல்யாணம் ஆனதுக்கப்பறமும் இதை சொன்னா திரும்பவும் யோசிக்கறானே தவிர நான் சொல்லறதை எவன் நம்பறான்? அன்னைக்கு எனக்கு ஒன்னும் ஆகலையான்னு கேக்கறீங்களா? அந்த அரையிருட்டுல அமைதியா ஒருமணிநேரம் இருந்ததுல எனக்கே ஒருமாதிரி ஆகி நைட்டு ஒன்னுக்கு போறதுக்குக்கூட பயந்துபோய் போகாம படுத்திருந்த்தேன்! ஒருவேளை ஆவிங்க பேரை வைச்சு விளையாண்டதுல நெஜமாவே ஆவிங்க இருந்து கோவமாகி என்னை அடிச்சிருச்சின்னா??? என்னதான் அது என் செல்லத்தாத்தா ஆவியா இருந்தாலும்!?

இந்த அறியாமை மேட்டரு இன்னொன்னு சொல்லறேன் கேளுங்க! போட வாரம் நைட்டு வழக்கம் போல என் வீட்டாரு "செல்வி"லயும் நான் என் மடிக்கணினிலையும் மூழ்கியிருக்க ஹால்ல விளையாண்டுக்கிட்டு இருந்த என் பொண்ணு சந்தோசமா "ஹீய்.. ஹீய்"னு கத்த ஆரம்பிச்சா! என்னடான்னு போய்பார்த்தா முதுகுத்தண்டு சில்லிட்டுப்போச்சுங்க! ரெண்டாவது மாடில இருக்கற எங்க வீட்டுக்குள்ள ஜன்னல் வழியா சும்மா ரெண்டடி நீளத்துக்கு கருகருன்னு ரெக்கையோட ஒரு வவ்வால்! உடம்பு ஒரு எலி சைசுக்கு இருக்கு. வயசான கிழட்டு வவ்வால் போல பறக்கப்பாக்குது முடியலை! அப்பறம் செல்வியாவது ஒண்னாவது? வீடே அலறுது! என் புள்ளையைத்தவிர! அவ ஏதோ புது விளையாட்டுசாமன் போலன்னு தாவித்தாவி புடிக்கறதுக்கு போறா! பேட்மேன் படம்னும் ஜியாஃரபி சேனல்னும் நிறைய வவ்வால் கதைகளை பார்த்திருந்தாலும் நேர்ல பாக்கறதுக்கு என்னன்னே புரியாத ஒரு பயம்! அருவருப்பு! லைட்டை எல்லாம் அணைச்சுட்டா வெளில பறந்துரும்னு அணைச்சா, அது நேரா கெளம்பி ஒரு ரவுண்டு பறந்துட்டு லைட்டு எரியற பாத்ரூமுக்குள்ள போயிருச்சுங்க! கொதிக்கற சட்டில இருந்து எரியற நெருப்புல விழுந்தாமாதிரி நெலமை எங்களுக்கும் அதுக்கும்! வீட்டுல ஒரே ஆம்பளை நாந்தான்! தப்பிக்க வழியே இல்லை! மெதுவா பாத்ரூம் கதவுல ஒளிஞ்சுக்கிட்டு எட்டிப்பார்த்தா நடுநாயகமா டைல்ஸ்மேல இறக்கையை விரிச்சி ரெண்டடிக்கு படுத்திருக்கு! எலி மாதிரியான மூஞ்சை இப்படியும் அப்படியும் திருப்பி பறக்கறதுக்கு பாக்குது! முடியலை! கையில பிடிச்சா வெளீல விடமுடியும்? பயங்கர ஐடியா யோசிச்சு கொஞ்சம் தண்ணியை தரைல ஊத்துனேன்! அது சடார்னு கெளம்பி லைட்டை சுத்தி ரெண்டு ரவுண்டு பறந்துட்டு முடியாம டாய்லெட்ல விழுந்துருச்சு! என்ன பண்ணறதுன்னு தெரியலை! ஒரே செகண்டுதான் யோசிச்சேன்! டபார்னு பாய்ஞ்சுபோய் டாய்லெட் லிவரை இழுத்துவிட்டுட்டேன். அவ்வளவுதான். 10 செகண்டுல காணாமப்போயிருச்சு! அதுக்கு அப்பறமும் சந்தேகமா ரெண்டு பக்கெட்டு தண்ணியை பிடிச்சு ஊத்தி மொத்தமா ஜலசமாதி ஆக்கியாச்சு!

வீட்டுல எல்லாரும் TVயை அணைச்சுட்டு அமைதியா இருந்தோம். என் மனைவிதான் மெதுவா கேட்டாங்க.. "ஏங்க... அதை கொல்லாம வெளிய துரத்தியிருக்க முடியாதா?" எனக்கும் வருத்தமா போச்சுங்க.. வழிதவறி உள்ள வந்ததுதான் அது பண்ண தப்பு. மத்தபடி அதை கொன்றதெல்லாம் வவ்வாலைப்பற்றிய எனது பயம் என்ற அறியாமையையே தவிற வேறென்ன? நாலைஞ்சு நாளைக்கு காலைல உள்ள போகும்போது மட்டும் கொஞ்சம் வருத்தமா இருந்தது. அப்பறம் சரியாயிருச்சு.

இந்த ஒரு வயசுல என் பொண்ணுக்கு தூங்கவைக்கறதுக்கான "கூர்க்கா மாமா.. பாப்பா தூங்கலைன்னா வந்து பிடிச்சுக்கிட்டு போ!" அப்படிங்கற நாங்க ஏற்படுத்தின பயத்தை தவிர வேற ஒரு பயமும் இல்லை! இப்பவும் செவுத்துல பல்லிய பார்த்தா "..ல்லீ,...ல்லீ" சந்தோசமா பிடிக்கறதுக்கு ஓடறாளே தவிர பல்லியைப்பற்றிய எங்களது பயம் அவகிட்ட சுத்தமா இல்லை! ம்.. யோசிச்சா இவளும் நாம வச்சிருக்கற அத்தனை பயமும் மூடநம்பிக்கைகளையும் சேர்த்துக்கிட்டு நம்மை மாதிரியே வளருவாளா இல்லை தெளிவான விசயங்களை இப்போதிருந்தே எடுத்துச்சொல்லி தெளிவா வளர்த்தப்போறமான்னு குழப்பமாவும் பயமாவும் தான் இருக்கு...

Appun, Give me a Rocket!

உங்கள்ல எத்தனை பேரு கவருமெண்ட்டு ஆசுபத்திரிக்கு போயிருக்கீங்க? அட, நோயாளியா இல்லைங்க! கையில நாலு ஆப்பிளோ ஆரஞ்சுப்பழமோ இல்லை நீல்கிரிஸ் பேக்கரி பிரட்டையோ வாங்கிக்கிட்டு தெரிஞ்சவங்க சொந்தக்காரங்கன்னு படுத்திருக்கறவங்களை பாக்கறதுக்காவது?! ஒரு முறை போயிட்டுவந்திங்கன்னா இந்த ரெண்டுல ஒரு எண்ணம் நிச்சயமா மனசுல தோணலாம்! இடிஞ்சு விழுகறமாதிரியான பழய கட்டடத்துல 100 படுக்கைகளை நாலா பக்கமும் போட்டு மூலை முக்குல எல்லாம் வெத்தலை எச்சில் துப்பிவச்சி, எப்பவும் சொதசொதன்னு இருக்கற கதவில்லாத பாத்ரூமுக்குள்ள இருந்து 24 மணிநேர பிரீ சர்வீசா வீச்சம் ஆசுபத்திரி பெனாயிலு வாசத்தையும் தாண்டி வீசியபடி இருக்க உள்ள போறதுக்கும் வெளில வர்றதுக்கும் தனித்தனியா அஞ்சோ பத்தோ ஆளுக்கேத்தபடி லஞ்சம் கொடுத்தபடியும் உள்ள வந்தாலே இருக்கற ஆரோக்கியமும் போயிரும்போல இருக்கற நெலைல படுத்திருக்கற பரிதாப ஜீவன்கள் எல்லாம் எப்படி பொழைக்குமோங்கற கவலை ஒன்னு.. இல்லை கொஞ்சம் அன்னாடங்காச்சிங்களோட எகானாமி வெவரம் தெரிஞ்சவங்களா இருந்தா அடுத்தவேளை சோத்துக்குமட்டும் வழியிருக்கற ஜனங்களுக்கு இருதயம் கிட்னி பெயிலியர்னு ஏதாவது பணக்காரவியாதி வந்தா அப்படியே செத்துபோயிராம அவிங்களும் நம்பிக்கையோட வந்து மருத்துவம் பாக்கறதுக்கு இந்த ஒலகத்துல இத்தனை டாக்டரு நர்சுகளோட ஒரு இடம் இருக்குன்றது ரெண்டாவது...

நாங்க 11 பேரு +2ல ஒரு செட்டுங்க! என்ன பெரிய செட்டு? சேவிங்செட்டுன்னு கவுண்டர்பாஷைல திட்டாதிங்க... நெஜமாவே பெரிய செட்டுதான்! அதுல பாருங்க... சொல்லிவச்சாப்படி 8 பேரு அப்படியே மெடிக்கல்சீட்டு கிடைச்சு கோவை மெடிக்கல் காலேஜுல சேர்ந்துட்டாங்க.. மத்த ரெண்டுபேரு PSG டெக்குல சீட்டை போட்டுட்டாங்க. மிச்சம் இருக்கற வெளங்காத ஒரு டிக்கெட்டு என்ட்ரன்ஸ் எக்ஸாமுக்கு படிக்காம ஏதோ அப்பவே வேலை கெடைச்சு செட்டிலு ஆனாப்படி திரிஞ்சதுல ஒரு ஆகாவளி காலேஜுல சீட்டுகெடச்சு படிச்சு(!?) முடிச்சு சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சி இப்போ தமிழ் பிளாக்ல பதிவுக போடற நிலமைக்கு வந்திருக்கு!! பாதிநாளு அந்த டாக்டருமக்கள்கூட திரிஞ்சதுனாலயும் ஆஸ்பத்தில ஒக்காந்துகிட்டு நிறையநாள் பொங்கல்போட்ட (அதாங்க... கூடி உட்கார்ந்து விடிய விடிய வெட்டியா பேசிக்கிட்டு இருக்கறது! ) அனுபவம் இருக்கறதுனாலையும் கவருமெண்ட்டு ஆஸ்பத்திரி கொஞ்சம் அத்துப்படி.

இங்க பெங்களூர் வந்த புதுசுல கொஞ்சநாள் Watertank watchmanனா தங்கியிருந்தனுங்க.. அதாங்க.. வீடு 4 அடுக்குக்கு கட்டிட்டு மொட்டமாடில இருக்கற வாட்டர்டேங்குக்கு கீழயும் ஒரு ரூம் கட்டி அதை நாலாயிரத்துக்கு பேச்சிலருக்கு வாடகைக்கு விட்டிருப்பாங்க.. என்ன.. கேட்டு கிட்ட இருக்கற மத்த வாச்மேன் போல இல்லாம கொஞ்சம் ஒசரமான எடத்துல ஒனருக்கும் மேல தங்கிட்டு அதேவேலைய பாக்கறாப்படி இருக்கலாம்! ஒசூர் பக்கத்துல இருக்கற எங்க சித்தப்பா ஒருத்தருக்கு கழுத்துல சின்னகட்டிவந்து வலிதாங்க முடியாம பெங்களூர் NIMHANS ஆஸ்பத்திரிக்கு எழுதிக்குடுத்து அவரு இங்க வந்திருந்தப்ப அவருகூட துணைக்கு நானும் போயிருந்தேனுங்க. சும்மா சொல்லக்கூடாதுங்க.. அவ்வளவு நீட்டா சுத்தமா வச்சிருக்காங்க... நம்ப ஊரு ஆஸ்பிடலுக்கு இது 20 மடக்கு தேவலாம். கூடவே காலேஜும் மனநல ஆராய்ச்சி மையமும் இருக்கறதால நல்லா வச்சிருக்காங்க... லஞ்சமும் நான் பார்த்தவரை கிடையாது. வருமானவரி சர்டிபிகேட்டுக்கு தக்கபடி பீசுல தள்ளுபடி இல்லை இலவசம்! மனநல மருத்துவத்துக்கு இந்தியாவுல பல இடத்துல இருந்தும் இங்க வராங்க. எல்லா டெஸ்டும் முடிச்சு அட்மிஷன் கிடைக்காம எமெர்ஜென்சி வார்டுல ஒரு பெட்டு கிடைச்சதுங்க.. அப்ப நான் இங்க வீடு எடுக்காதனால தங்கற வசதி இல்லாததால வந்தவுங்க என்னை துணைக்கு வச்சிட்டு ஊருக்குபோயிட்டு நாளைக்குகாலைல வர்றதா கெளம்பிட்டாங்க. அந்த ரூமுல எங்களைத்தவிர மிச்சம் இருந்த மூனு பெட்டும் காலி. அதுக்கு பக்கத்து அறை ஹவுஸ்புல்! 20 பெட்டாவது இருக்கும். நானும் வாங்கிட்டு வந்திருந்த இட்லியை சாப்டுட்டு எங்க சித்தப்பு தூங்குனதுக்கப்புறம் அப்படியே உள்ள மேஞ்சிக்கிட்டு இருந்தேன். எமர்ஜென்சி வார்டுங்கறதால அப்பவும் சுறுசுறுப்பா இருந்தது. பாதிக்குப்பாதி மனநோயாளிங்க... ஒவ்வொரு பெட்டுகிட்டயும் ஒரு பெண்! அது அம்மாவோ, அக்காவோ, மனைவியோ... நோயாளி தூங்கிக்கிட்டும் மொனங்கிக்கிட்டும் இருக்க அதுக்கு பக்கத்துல எதேதோ கவலைகளையும் யோசனைகளையும் முகத்துல தேக்கியபடியும் கட்டிலுக்கு பக்கத்துல சுருண்டு படுத்தபடியும்! இவங்களையும் பெண்களா மதிச்சு "திருமணத்துக்குமுன் உடலுறவு" பற்றி கருத்துக்கேட்டா ஒருவேளை சரியான பதில் கிடைக்கலாம்.

ஒரு 11 மணி இருக்கும்க. பக்கத்துபெட்டு காலியா இருந்ததால நர்சம்மாகிட்ட கெஞ்சி பர்மிசன்வாங்கி அப்படியே அதுல சாஞ்சிட்டேன். திடீர்னு தடபுடன்னு ஒரே சவுண்டு. எழுந்துபார்த்தா மூனுபேரு ஒரு பையனை கையைப்புடிச்சு இழுத்துவந்துகிட்டு இருந்தாங்க. அவன் முகம், சட்டை, அரைடவுசரு எல்லாம் ரத்தம்... கூடவந்தவங்க சொல்லறதைக்கேக்காம "அப்புன்! கிவ் மி எ ராக்கெட்..." னு கத்திக்கிட்டே வந்தான். கொண்டுவந்தவங்க அவனை அப்படியே பெட்டுல போட்டு அமுக்க கூட வந்த ஒருத்தரு அவன்கிட்ட "அமைதியா இரு"ன்னு கன்னடத்துல சொல்லிக்கிட்டே இருக்காரு. அவன் அடங்கறமாதிரி தெரியலை! அஞ்சு நிமிசத்துல நர்சம்மா ஒரு ஊசிமருந்தோட வந்தாங்க. நாலுபேரும் அவனை அழுத்திப்பிடிக்க அவன் கைல ஊசியைப்போட்டாங்க... அதுக்கப்பறம் அவன் ஒரு நெலைக்கு வர்றதுகுள்ள அத்தனைபேரையும் பாடாய்படுத்திட்டான். போட்டது மயக்கமருந்துபோல.. கொஞ்சம் அமைதியாகி ஏதேதோ பேச ஆரம்பிச்சான். ஒரு டூட்டி டாக்டர் ஒருத்தரு வந்து அவனைப்பார்க்க ஆரம்பிச்சாரு. அவன் முகத்துலயும் நெஞ்சுலயும் இருந்த காயத்தை பார்த்துட்டு நர்சம்மா கிட்ட க்ளீன் பண்ணச்சொன்னாரு. பிளேடால தன்னைத்தானே கிழிச்சுக்கிட்டிருக்கான்! மறுபடியும் என்னோட சேர்த்து நாலுபேரு அழுத்திப்பிடிக்க நர்சம்மா அவன் சட்டையை கழற்றி மருந்துபோட்டு க்ளீன் பண்ணினாங்க. அப்போதைக்கு காயம்மேல ஏதோ மருந்துபோட அந்த எரிச்சல்ல அவன் போட்ட அலறல்ல ஆசுபத்திரியே ஆடிருச்சி. டாக்டரு அவன்கிட்ட பேச ஆரம்பிச்சாரு. டாக்டர், நர்சம்மா கூட வந்தவங்க எல்லாத்தையும் அவனுக்கு தெரியுது. ஆனா பேசரதுதான் ஒன்னுக்கொண்னு சம்பந்தமே இல்லாம! அவன் பேசுனதை முடிஞ்சவரைக்கும் ஞாபகப்படுத்தி அப்படியே எழுதறேன். அவன் என்ன மனநிலைல இருந்த்தான்னு உங்களுக்கும் தெரியுதா பாருங்க!

"Appun.. Apuuuuuun... give me a rocket man.. come on.. one.. only one.. one for now.. apuuuuuuuuun... lalala... what Dr? you want music? i paly music u give me cigarette.. ok.. lalalala.... i want it..... leave me alone.. Sister? sister.. atleast give me a cigarette. Dr.. one cigarette please.. i dont have any problem.. leave me.. let me go home..i play music.... lalalala... appuunn.. apuuun i need you.. one.. one rocket please....."

மருந்து மயக்கத்துல அவனால இப்போ திமிரமுடியலை. ஆனா பேசறான்.. பேசறான்.. பேசிக்கிட்டே இருக்கான். டாக்டரு கூடவந்தவங்க கிட்ட விசாரிச்சிட்டு பேடுல எதையோ எழுதிக்குடுத்துட்டு நர்சம்மா கிட்ட சொல்லிட்டு போயிட்டாரு. பார்க்க பார்க்க எனக்கு பயமே வந்துருச்சு. பெட்டுல இருந்து எழுத்து வீட்டுக்குபோறேன்னு சொல்லி அவன் எழுந்திருக்கும் போதெல்லாம் கூடவந்தவங்க "ஒழுங்கா படுடா.. சிகரெட் வாங்கித்தரேன்"னு அவனுக்கு அடியபோட்டு படுக்கவைப்பாங்க! 5 நிமிசம் கழிச்சு மறுபடியும் எழுந்துக்குவான். கூட வந்தவங்கள்ள 2 பேரு புதுசா ஒருத்தரு வந்ததும் போயிட்டாங்க. நர்சம்மா கிட்ட இன்னும் கொஞ்சம் மயக்கமருந்து குடுங்கன்னு சொன்னா அவங்க அதுக்குமேல குடுக்ககூடாதுன்னு டாக்டர் சொல்லிட்டாருன்னுட்டாங்க. வேற வழி இல்லாம பேண்டேஜ் துணிய நாலாப்பிரிச்சு அவன் கை காலை நாங்க பிடிச்சுக்க நர்சம்மா கட்டிலோட சேர்த்து கட்டிட்டாங்க.. கையைக்காலை அசைக்கமுடியலை.. ஆனா பெனாத்திக்கிட்டே இருக்கான்! கூடவந்தவங்களும் அப்படியே இருக்கமுடியுமா என்ன? கட்டிப்போட்டதும் அங்கங்க ஒக்கார்ந்துட்டாங்க. நானும் இவ்வளவு நேரம் அங்கயே இருந்ததால சினேகமாகி என்கூட கன்னடத்துல பேசுனாங்க! நானும் புரிஞ்ச அளவுக்கு மண்டையை ஆட்டிகிட்டு தமிழ்ல பேசுனேன். அவங்க எல்லாம் பக்கத்துவீட்டுக்காரங்களாம். அவன் பசங்ளோட ஒரு வீட்டுல தங்கியிருக்கானாம். போதைமருந்து பார்ட்டியாம். நேத்தைக்கு பிளேடால ஒடம்பெல்லாம் கிழிச்சுகிட்டு ஒரே ஆட்டமாம். அமுத்திப்பிடிச்சி இங்க கொண்டுவந்துட்டாங்க.. மத்த பசங்க எல்லாம் எங்கன்னு தெரியலை. மிஞ்சிப்போனா 22 வயசுதான் இருக்கும் அவனுக்கு. ம்ம்.. யாரோ பெத்த பையனுக்கு இங்க யாரோ உதவிக்கிட்டு இருகாங்க. இது முடியவே மணி 3 ஆகிப்போச்சு. நானும் முன்ன படுத்திருந்த பெட்டுல சாஞ்சி அப்படியே தூங்கிட்டேன்.

மணி 6 இருக்கும்க. ஒரு பொம்பளை அழுகற சத்தம். முழிச்சுப்பார்த்தா ஒரு அம்மாவும் பொண்னும் அவன் பெட்டுகிட்டு நின்னுகிட்டு அழுதுகிட்டு இருக்காங்க. நைட்டு பஸ்சு புடிச்சு வந்திருப்பாங்க போல. அவன் கை காலெல்லாம் பேண்டேஜ் கட்டோட திமிரினதுல ஒரு வளையம் மாதிரி கன்னிப்போயிருச்சி. கண்ணு செருகிப்போயி அரைபிணம் மாதிரி படுத்திருக்கான். அந்தம்மா துணைக்குகூட அழ ஆளில்லாம சேலையை வாயில பொத்திக்கிட்டு நினைச்சி நினைச்சி அழுகறாங்க! பெத்தபாவத்துக்கு அவங்க அழுக, கூடப்பொறந்தது பாவமா இல்லையான்னு தெரியாம அந்தப்பொண்ணு கண்ணுல நீர்முட்டிகிட்டு இருக்க மிரட்சியோட மலங்க மலங்க சுத்திசுத்தி பார்க்குது. பத்தாவதுதான் படிக்கும் அது. என்னையும் சேர்த்து சுத்திநிக்க ஒரு பத்துபேரு முகத்துல ஒரு சலனமும் இல்லாம அங்க நடக்கறதை வேடிக்கை பார்க்க அப்பெண் கையைக்கட்டிக்கொண்டு கூனிக்குறுகி நிற்கிறது. என்னால அங்க நிக்கமுடியலை. மெதுவா வெளில வந்து வராண்டா பென்சுல ஒக்கார்ந்துக்கிட்டேன். அதை நினைச்சாத்தான் ரொம்ப பாவமா போச்சுங்க. பட்டாம்பூச்சியா பறக்கற வயசுல இப்படியொரு துக்கத்தை அது எந்தவிதமாக புரிந்துகொள்ளும்? என்ன மனஉறுதியோடு இந்த அவமானத்தை எதிர்கொள்ளும்? இப்படிப்பட்ட ஒரு அண்ணனுக்கு தன் மனதில் என்னவிதமான ஒரு அடையாளத்தையும் அன்பையும் வைத்திருக்கும்? வருங்காலத்தை விடுங்க. கருகிப்போன நிகழ்கால கனவுகள் அவள் மனவளர்ச்சியை என்னவிதமாக பாதிக்கும்? ஒன்னும் புரியலை!

இந்த போதைன்னா மட்டும் எனக்கு அப்படி ஒரு வெறுப்புங்க. எங்க காலேஜ்ல அவ்வளவா இல்லைன்னாலும் என் பிரண்டு ஒருத்தன் எவன்கூடவோ சேர்ந்து கஞ்சா அடிச்சுட்டு அன்னைக்கு பூரா வகுப்புல சிரிச்சிக்கிட்டு இருந்ததை கண்டுபிடிச்சு அவனை பின்னியெடுத்துட்டோம். தண்ணி, தம்மு அடிச்சவன் இதுக்கு மட்டும் ஒழுக்கமான்னு கேக்காதிங்க. அன்னைக்கு எனக்கு தெரிஞ்ச நியாயம் அதுதான். என்னோட பள்ளிப்பருவத்துல சிவசங்கரியோட ஒரு நாவலையும்(அவன்!?) ஒரு போதை ஒழிப்பு தொடர்பான ஒரு இந்தி சீரியலையும் பார்த்து மனசுல இது தப்புன்னு அப்படியே பதிஞ்சிருச்சி. நினைச்சுப்பார்த்தா நாங்கெல்லாம் ஒரு நூல் மேல நடக்கற பேலன்சுல தப்பிச்சு வந்தமாதிரிதான் தெரியுது!

அதுக்கப்பறம் எங்களுக்கு தனி ரூம் கிடைச்சு, எங்க சித்தப்பாவுக்கு ஆரம்பநிலை கேன்சர்னு கண்டுபிடிச்சு 700 ரூபாயில லேசர் ட்ரீட்மெண்ட் குடுத்து சரிபண்ணி மாசாமாசம் டெஸ்டுக்கு வரணும்னு சொல்லியனுப்பிச்சாங்க. இப்படி டெஸ்டுக்கு போனவாரம் போனப்பத்தான் மறுபடியும் அவனைப்பார்த்தேன். ஆசுபத்திரி எமர்ஜென்சி வார்டு கேட்டுல நிறுத்தியிருந்த ஆம்புலன்சுக்கும் கேட்டுக்கும் நடுவுல போட்டிருந்த சட்டைய சுத்தி கையில வச்சிக்கிட்டு "சிகரெட்.. சிகரெட்.."டுன்னு சொல்லிக்கிட்டு வெற்றுடம்போட குறுகி ஒட்கார்ந்திருந்தான். இந்ததடவையும் ஒரு நாலுபேரு கூட. சுத்தி ஒரு கும்பலா மக்கள் அவனை வேடிக்கைப்பார்த்தபடி...

பதின்மவயசு ஒரு பேஜாரான வயசா இருந்தாலும் அங்கதான் வாழ்க்கைல ஒவ்வொருத்தனும் தன்னைப்பற்றிய ஒரு சுய அடையாளத்தை தேடத்துவங்கறோம். பத்தோட பதிணொன்னா இல்லாம தன்கிட்ட இருக்கற தனித்தன்மை என்னன்னு தேடி அத்தனையும் முயற்சிசெஞ்சு பார்க்கறோம். விளையாட்டு, டான்சு, கிடார், மிமிக்ரி, கிழிஞ்ச ஜீன்சு, பரட்டைதலை, தம்மு, ஓடற பஸ்சுல ஏற்றது, பைக்குல பறக்கறதுன்னு ஏதாவது ஒன்னு பண்ணி நாலு பேரு கவனிக்கறதை வச்சி இதுதான் நம்ம அடையாளமான்னு ஒவ்வொன்னையும் பிரிச்சு ஆராயறோம்! மனசுக்குத்தோனற அத்தனையையும் அது தப்பா சரியான்னு ஆராஞ்சுபார்க்காம பின்விளைவுகளையும் சுத்தியிருக்கறாவங்களையும் பத்தி யோசிக்காம செஞ்சிப்பார்த்துடறோம். சரியான அடையாளத்தை சரியான நேரத்துல கண்டுபிடிக்கறவன் இந்த டிரையல் பீரியடு முடிஞ்சதும் அதையே அடித்தளமா வச்சி வாழ்க்கைல சரசரன்னு மேல போயிடறான். சரியான அடையாங்களை கண்டுபிடிச்சும் அதை அடிப்படைன்னு புரியாம கோட்டை விட்ட என்னைமாதிரியாம பெரும்பாலான கேசுங்க வாழ்க்கையோட ஓரத்துல அந்த அடையாளத்தை ஒட்டிக்கிட்டு கிடைச்சதை வச்சி ஓட்டறோம். இந்த அடையாளத்தேடல்ல தவறிவிழுத்த சிலர் அப்படியே அழுந்திடறாங்க. மீறி முயற்சிபண்ணி எழுந்திருச்சி ஓடறதுக்கு தயாரதுக்குல்ல தலைக்கு மேல ஓடிட்ட காலம் அவங்களைப்பார்த்து சிரிக்கத்தான் செய்யுது!

ம். சரியான நேரத்துல சரியான விசயங்கள் நமக்கு தெரிஞ்சிட்டா அப்பறம் அது வாழ்க்கையே இல்லைன்னு கடவுள் நினைக்கறாரோ என்னவோ?