வர்றம்ல.. அதான் வந்துட்டம்ல!

என்ன ஒலகமைய்யா இது? ஒரு மனுசன் இதோ வரேன்னு போனானே.. அவன் என்ன ஆனான் எப்படி இருக்கான்னு யாருக்காவது கவலை இருக்கா? ஆளாளுக்கு அவங்கவங்க ஜோலியப்பாத்துக்கிட்டு பதியறது என்ன... அனானிமசுகல திட்டறது என்ன(இனிமேலும் நாய் ஒன்னுக்கு போனமாதிரின்னு திட்டாதிங்க... ஜிம்மிங்க தெருவுல நாலா பக்கமும் மூச்சா போரது அதன் எல்லைகளை மற்ற ஜிம்மிக்களுக்கு உணர்த்த என்பது அறிவியல் ஐதீகம்! ) இந்த பக்கம் ஜன்னலை மூடிட்டு அந்த பக்கமா தொறக்கறது என்ன... வீட்ட காலி செஞ்சி புதுவீட்டுக்கு போறது என்ன... மத்தவங்க பேருல கருத்துக்கள பொழியறது என்ன... பின்னூட்டத்துக்காகவே பதியரது என்ன என ஒரே களேபரமா இருக்கு... 2 மாசத்துக்கு முன்ன எப்படி இருந்ததோ அதவிட 4 மடங்கு அலப்பரையா!!! ஆக மொத்தம் நான் இருந்தாலும் ஒன்னு.. இல்லைனாலும் ஒன்னு!! இது ஒரு பொழப்பாடா இளவஞ்சி ?

இந்த சென்னை இருக்கு பாருங்க... ஊரா அது? அடிக்கற வெயிலுலயும் அனல் காத்துலயும் இரும்புச்சட்டில மணல்ல வறுபடற கடலை மாதிரிதான் இருக்கும் நம்ப நெலம.. குளிச்சு(எப்பயாவது..!) முடிச்சு ஒடம்ப தொடைக்கறதுக்குள்ள வேர்க்க ஆரம்பிச்சிடும்... வெள்ளை சட்டய போட்டுகிட்டு அடையாறுல இருந்து பாரிசுக்கு பைக்குல போய் சேந்திங்கன்னா அது பல வண்ணங்கள்ள டிசைனர் சட்டையாகிடும்... ஆட்டோ மீட்டருல சூடு... வாடகை வீட்டுல டபுள் மீட்டரு... ஒன்னும் வெளங்கல!

தொலைஞ்சது சனியன்னு பெங்களூருக்கு வந்தா புடிச்சு கட்டுன மச்சினிச்சிக்கு வந்து வாச்ச பொண்டாட்டியே தேவலாம்ற மாதிரி அவ்வளவு அநியாயம் நடக்குது இங்க.. அங்க வீட்டு வாடகை 4000னா இங்க ஒரு ரூம் வாடகை 5000மாம்.. அதுக்கு அட்வான்சு 50,000ரமாம்!! ஆபிசுக்கு நடந்து போனா 15 நிமிசம் ஆகும்னா அதே பஸ்ஸ¤ல போனா ஒன்னரை மணி ஆகுது... ரோடு புல்லா வண்டிங்க... சும்மா வீங்கி கெடக்குதுங்க இந்த ஊரு.. என்னைக்கு வெடிக்க போகுதோ..? அட நிம்மதியா சாப்பிட முடியுதா? மசால் தோசை கேட்டா அதுக்குள்ள ஒரு செவப்பு பெயிண்ட அடிச்சு தராங்க.. அதயும் கூம்பு மாதிரி சுத்தி... அதை எடுத்து மேல் முனைய மட்டும் சின்னதா பிச்சிட்டு வாயில வச்சி "ராமசாமிக்கு குடுத்த பணம் ஊஊஊஊ....."ன்னு ஊதலாம்.. சாப்பிடதான் முடியாது...


ஊருன்னா அது கோயமுத்தூரு தாங்க... என்னா க்ளைமேட்டு... என்னா தண்ணீ...அப்படியே தெருமுக்கு பேக்கரில ஒரு டீய போட்டமா... 4 மணி நேரம் பசங்களோட ஒக்கார்ந்து சிலுக்கு ஏன் செத்தாங்கன்றதுல தொடங்கி செந்திலுக்கு டவுசரு ரெடிமேடா இல்லை தெக்கறதான்னு ஆராந்து அப்துல் கலாம் அறிவ பத்தி புல்லரிஞ்சு முடிச்சுட்டு அப்பறம் அப்படியே கெளம்பி காந்திபுரம் கிராஸ்கட் ரோட 3 தடவை அளந்துட்டு நைட்டுக்கு அம்மா மெஸ்ஸ¤ல பூண்டு தோசையும் ராகி அடையும் முட்டை தோசையும் 4 சட்னியும் 2 சாம்பாரும் வச்சி தின்னுட்டு அன்றய தினத்தை இனிதே முடிக்கற சொகம் இனி எப்ப கெடைக்குமோ?

சொல்ல வந்த விசயம் வேற ஒன்னும் இல்லைங்க.. அது கோவையோ, திருச்சியோ இல்ல நெல்லையோ... சொர்க்கமே என்றாலும் அது நம்ப சொந்த ஊர போல வருமாங்கறதுதான்!! அதுவும் பாருங்க.. பேச்சிலரா பல நாடுகளுக்கு(IT Field-ல நம்ப வாழ்க்கையே கோபால் பல்பொடி மாதிரி தாங்க.. சரக்கு விக்குதோ இல்லையோ.. பல நாடுகளுக்கு போகலாம்..! ) போனப்ப இல்லாத சிரமம் சம்சாரியா இங்கன இருக்கற சென்னைல இருந்து பெங்களூருக்கு மாறதுக்குள்ள தாவு தீந்துடுச்சு..


எப்படியோ.. பார்ப்போம்.. வாழ்க்கை சக்கரம் எப்படி இங்க உருளுதுன்னு...

நிற்க: ஆனா சும்மா சொல்ல கூடாதுங்க.. இங்க கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியா நெறய விசயங்க இருக்குது.. :)